O mundo virtual ábrese aos docentes e a vertixe aparece con el. Certamente somos en moitas ocasións acusados de inmobilistas, non imos co ar dos tempos. Hoxe en día o ar semella que sopra dirección Internet e nós debemos embarcarnos cara a ela.
Os medos ao descoñecido, a non estarmos actualizados, á rapidez con que este mundo cambia son factores que nos botan para atrás.
Do mesmo xeito, xornadas coma as da fin de semana pasada Xornadas Escol@Tic crean en nós un sentido de culpabilidade, de quedar atrás difícil de desbotar. Cando poderei facer eu todo iso? Canto tempo teño que inverter para facelo? Que rendementos a maiores sacarei?
É un erro esta postura, pensar que se pode pasar de 0 a 100 nun par de semanas e xa se falamos segundo de que materias, menos aínda.
Grazas ao curso de Creación de Ambientes Persoais para a Aprendizaxe podemos comezar a nos familiarizar coas diferentes ferramentas. Isto non quere dicir que debamos usar todas e cada unha de elas todos e cada un de nós. Na selección e o uso atendendo ás nosas demandas está a clave. E en nos crear hábitos tamén. Conexión non é esclavitude, primeiro dos argumentarios que escoitamos outros. Conexión tampouco é exposición da nosa persoa, outro dos grandes medos. Conexión, finalmente, non é prolongación sine díe da nosa xornada laboral. Por iso é fundamental ter un deseño claro do noso PLE, experimentar con todo e seleccionar aquilo que sexa acaído ao noso xeito de traballar.
Do mesmo xeito que os nosos pais estudaron dun xeito diferente ao noso porque a súa realidade é diferente da nosa, non podemos esperar que sexa o alumnado quen se adapte a nós e ás nosas vontades. Internet vai ser a súa gran ferramenta de consulta e nos deberemos estar preparados para pilotalos no seu uso: a curación en contidos é o futuro da docencia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario